تست واحد: در برنامه‌نویسی، تست واحد روشی است برای آزمودن واحدهای کوچکی از کد منبع برنامه و اطمینان از درست کار کردن آن‌ها؛ در این روش، درستی هر قسمت از کد، که به آن «واحد» گفته می‌شود، با استفاده از کدهای دیگری که توسط برنامه‌نویس نوشته شده ارزیابی می‌گردد. در زبان‌های شیءگرا، معمولاً این کار با استفاده از یک کلاس مستقل انجام می‌شود، اگر چه می‌تواند تنها با استفاده از یک متد نیز صورت بپذیرد.
در حالت ایده‌آل هر کدام از آزمایش‌ها از بقیه مستقل است. معمولاً تست واحد ها توسط توسعه‌دهندگان نرم‌افزار به کار گرفته می‌شوند. نحوهٔ تست واحدمی‌تواند از ارزیابی نتیجه روی کاغذ، تا اجرای خودکار چندین آزمایش توسط برنامه و تحلیل نتیجهٔ آن‌ها توسط خود برنامه، متغیر باشد.
تست یکپارچگی نرم افزار
تست یکپارچه سازی یک فاز از قازهای تست نرم افزار است که ماژول های برنامه نویسی شده با هم ترکیب می شوند و در قالب یک گروه تست می شوند.
تست یکپارچه سازی بعد از تست واحد و قبل از تست اعتبارسنجی اتفاق می افتد. این تست همانند تست واحد می باشد فقط در سطح بزرگتری انجام می شود.
تست واحد: بعضی از انواع تست یکپارچه سازی مانند big-bang , top-down , bottom-up , ترکیبی و ... . دیگر الگوهای یکپارچه سازی از قبیل یکپارچگی همکاری (collaboration integration) , یکپارچگی ستون فقرات, یکپارچگی client – server , یکپارچگی سرویس های توزیع شده و یکپارچگی high – frequencya.